الفـــبا

من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی مشت بر مهره‌ی تنهایی من پیچاندی

مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت         بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی

ذکر ما گفتی و بر گفته‌ی خود خندیدی                 از همین نغمه‌ی تاریک مرا ترساندی

بر لبت نام خدا بود – خدا شاهد ماست                 بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی

دست ویرانگر تو عادت چرخاندن داشت        عادتت را به غلط چرخه ایمان خواندی

قلب صد پاره‌ی من ، دانه‌ی تسبیح نبود               تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن ، رشته‌ی ایمان دلم پاره شده است           من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی

                                                                                                                                    رها