سلامی از دیار آشنایان                       سلامی از تبار دوستداران

سلامی بر گل آزرده روحان                   سلامی بر بهار بی بهاران

که این تبریک و دلبازی عیان گشت          به برگ و باد پاییزی گلستان

سلامی بر غرور مدعی ها                    سلامی بر امام عشقبازان

نماد عشق در سبزی نگون گشت           عیان شد خون او در باغ ریحان

به روز و ماه و سالش دیده بر بست         به عمری سایه آمد نور پنهان

خداوندا مرا زان دسته برگیر                  که شد در آخر از کارش پشیمان

از این ماه و از این دلدار و زین روی           از این عشق و از این آمال و پیمان

                               درودی بر نهاد عاشقانه

                               که کشت از غم "سپهر"م بهر یاران

ای وای مادرم

برای تبریک روز فرخنده مادر   این شعر بهترین هدیه به آنهاست...

 

 

ای وای مادرم


آهسته باز از بغل پله ها گذشت
در فکر آش و سبزی بیمار خویش بود
امّا گرفته دور و برش هاله ای سیاه
او مرده است و باز پرستار حال ماست
در زندگیّ ما همه جا وول می خورد
هر کُنج خانه صحنه ای از داستان اوست
در ختم خویش هم به سر کار خویش بود
بیچاره مادرم

***

هر روز می گذشت از این زیر پله ها
آهسته تا بهم نزند خواب ناز ما
امروز هم گذشت
در باز و بسته شد
با پشت خم از این بغل کوچه می رود
چادر نماز فلفلی انداخته به سر
کفش چروک خورده و جوراب وصله دار
او فکر بچه هاست
هر جا شده هویج هم امروز می خرد
بیچاره پیرزن همه برف است کوچه ها

***

ادامه نوشته

تا شقایق هست...

شاید آن روز که سهراب نوشت    تا شقایق هست زندگی باید کرد ... ؟

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت ؟

باید این طور نوشت :

هرگلی هم باشی .....

چه شقایق - چه گل پیچک و یاس

زندگی لجباز است -

زندگی در گرو خاطره هاست !

خاطره در گرو فاصله هاست !

فاصله در گرو خاطره هاست !

فاصله تلخ ترین خاطره هاست ...

تقدیم به توییی که نمی دانم در خاطرهم می مانی یا خاطره می شوی! 

فریاد زدم خدایا!

این چه رسمی است عزیزان را جدا کردن هنر نیست!

عزیزان قلب انسانند!

خدایا بدون قلب چگونه می توان زیست؟

گل

گل اگر باشد دلا! تا پنج روزی یار من!

                                                         حیف از آن باشد که غم گردد به جان دلدار من!!!

یا"سپهر"ا خاطرات عشق را با گل بگو!

                                                         گل اگر باشد زمانی محرم اسرار من!!!!

نشانه

من می نویسم و تو نمی خوانی

اما کسی چه می داند!!

                    شاید بخوانی و به دلتنگی ام بخندی

در این سرای تنهایی

اگر حرف هایم را هم بخوانی

هیچ نشانی از تو ندارم

نه صــدایت را...

و نه نگــاهت را...

بیـــــا و این بار

نشـــانه ای از خودت برایم بیاور

حجم بودنت آنقدر کم شده

که نفسم می گیرد

بیـــا و این بار

بهانه ای برای ادامه دلتنگی هایم بیاور

بیــــا،

اما نه بی هــــــــوا

باور کن که با هـــــوایت هم جـــان می گیرم...

پ.ن:قسمتی از دلتنگی های من

روز مبادا...

روز مبادا

وقتي تو نيستي

نه هست هاي ما

 چونانکه بايدند

 نه بايد ها ...

مثل هميشه آخر حرفم

 و حرف آخرم را

با بغض مي خورم

عمري است

 لبخندهاي لاغر خود را

در دل ذخيره مي کنم :

باشد براي روز مبادا !

اما

 در صفحه هاي تقويم

 روزي به نام روز مبادا نيست

آن روز هر چه باشد

روزي شبيه ديروز

روزي شبيه فردا

روزي درست مثل همين روزهاي ماست

 اما کسي چه مي داند ؟

شايد

 امروز نيز روز مبادا باشد!

وقتي تو نيستي

نه هست هاي ما

 چونانکه بايدند

نه بايد ها ...

هر روز بي تو

 روز مباداست !

"زنده یاد و نام،قیصر امین پور"

نصیحت

شاخـه را محکـم گـرفـتـن این زمان بی­‌فایده است

بـرگ می­‌ ریـزد، ستـیـزش بـا خـزان بی­‌فایده است

بـاز می­‌پرسی چـه شـد که عاشق جبـرت شـدم

در دل طـوفـان کـه بـاشی بـادبــان بی­‌فایده است

بــال وقتی بـشـکـنـد از کــوچ هـم بـایـد گــذشـت

دسـت و پـا وقـتـی نـبـاشـد نردبان بی­‌ فایده است

تـا تـو بــوی زلف­ ها را مـی­‌فـرسـتـی بـا نـسـیــم

سعی من در سر به ­زیری بی­‌گمان بی ­‌فایده است

تـیــر از جـایی کـه فـکــرش را نمی‌­کــردم رسـیــد

دوری از آن دلــبـــر ابـــرو کـــمـــان بی­‌ فایده است

در مـن ِ عـاشـق تــوان ِ ذره­ ای پـرهــیـــز نـیـسـت

پـرت کـن مـا را بـه دوزخ، امـتـحــان بی­‌ فایده است

از نـصـیـحـت کـردنـم پـیـغـمـبــرانـت خـسـتــه­‌انـد

حرف موسی را نمی‌­فهمد شبـان، بی­‌فایده است

مــن بــه دنــبـــال خــدایـی کـه بــســوزانــد مـرا
همـچنـان می­‌گردم امـا همـچنـان بی­‌فایده اسـت

 

"غزلی زیبا از کاظم بهمنی"

دل به دیدار تو دارد همه جا هر ساعت

دیده ات نور و خودت بهر جهانی رحمت               بخششت دست و نشان تو دوچندان برکت

دل به افتادگی از راه تو گردد والا                      پادشاها سر تعظیم تو دارد شوکت

اسوه پاک تو در ره شده مولا و حبیب                 بیرق جان به رکاب تو نمایان صولت

در مقامی که به عشق تو جهان می نازد            رب مطلق به تو فرمان و تو او را بیعت

کامران با تو چو آن یار بزرگان عزیز                     ای ندارد چو تویی دست بزرگش قدرت

شوق دیدار تو را هر نظر آرد بر خود                    دل به دیدار تو دارد همه جا هر ساعت

سختی راه تو و گم شدن از این دل پست           رنج دوران تو و دیدن یارت محنت

همه شب فکر من از شهد وصالت این است        چو تو پرواز نمودند چرا بی منت

آنکه با راه تو در کوکب اختر جا شد                    بر بلندای مقام تو نماید ساحت

جان شهادت طلبد دل شود از حسرتش آب         بارالها رسد آیا همه ما را نوبت

                             شوق پیوند "سپهر"م بنما در دل دوست

                             تا به میثاق تو پرواز کند در عترت