مریم
می رهاند لب به روی خنده جانان تو! می کشاند غنچه از چهر و دوروی خاطرت!
می خروشد سوسن آلاله ات در بند دوست! می نماید گل به روی شاد و مست شاطرت!
دارم امید ای صبا کو خود مرا بالا برد! دست پاک و اقدس دلدار خوب و طاهرت!
نرگس چشم انتظار از پیچک هر صبحگاه! خود ببیند جلوه مستان و نیک ناظرت!
روح ماه عاشقی و راه دلدار عزیز! چهر سبز آشنا و جعد موی فاخرت!
کوی دوران حقیقی در صف مهمان تو! بوی لعل یاسمن در باب صید تاجرت!
مهر عشق نازنین و صورت زیبا نشان! رمز عشق جاودان و جهد یار ماهرت!
در گذر باشد چو شمعی رویت زیبای او! می رود پروانه از بازار دهر عابرت!
می نشاند سبزه بر باغ بهارت "گل سپهر"!
می زند فریاد بر صدها غلام و چاکرت!!!!!!!!
سلام.به وبلاگ کانون ادبی دانشگاه صنعتی قم خوش آمدید.