الفـــبا

بعـــضـــی هـا کــــه مـــی رونــد . . .
یــادشـاטּ کـــه مـی مـانـد هـــیـچ (!)
دمــار از روزگـــارِ آدم در مــی آورد ایــــטּ " یــــاد " . .

بــه کــوتــاهــی آن لحــظــه شــادی کــه گذشــت،
غصــه هــم خــواهــد رفــت...

" سهراب سپهری "

فقط با سایه ی خودم خوب میتوانم حرف بزنم
اوست كه مرا وادار به حرف زدن می كند
فقط او میتواند مرا بشناسد
او حتماً می فهمد
می خواهم عصاره ، نه ، شراب تلخ زندگی خودم را چكه چكه در گلوی خشك سایه ام چكانیده به او بگویم:

" ایــن زنـــــدگــــی ِ مـن اســت "

صادق هدایت