من به خال لبت ای دوست . . .

                                     که نه !

                                     پیش از این ها به تو بیمار شدم . . .


بسته به جانمی و می دانی ،

                          نقل این هفته و امروز ، نه و

                                           از ازل بر تو گرفتار شدم . . .


راستش می دانی ،

عاشق چشم سیاهی که ز غیر ،

                                   بسته ای ،

                                        حال مرا غرق تماشاست شدم...


        پس از آن ، درگیــــــــرِ ِ

                      سبزه یِ بانمکِ شیرینت؛

                                               و گمانم بعدش ،

                                        عاشق لحنِ ِ نفس گیرِِ نفس هات شدم . . .


شاعری در به در لحظه ی دیدار شدم ...


و همین جاها بود ،

             که به خال لبت ای دوست گرفتار شدم...