الفـــبا

کی شود جانان فدای خاطر اغیار یار؟                    کی کند تنها و بی مونس گل همزاد زاد؟

یاد آن دل کو نشان از هرچه خود افسرد برد!         یاد آن روزی که خود محتاج و بس امداد داد!

شحنه شهرم بگو گشتم در این زنجیر پیر!             گو عدالت تا برآرد ضربه جلاد داد!

جور گردون فلک از هرچه جان برداشت کاشت!     من به تقدیرش سپردم هرچه باداباد باد!

سالها بود از فلک بر چوبه این دار جار!                   احترامی مرده از صد نعره و بیداد داد!

                                زد چو جانان "سپهر"م کافر زندیق جیغ!

                               باز گو تا خود کند این خاطر ناشاد شاد!