یکی از انتقادهایی که دوستان به مطالب بعضی از نویسندگان وبلاگ از جمله من داشتند این بود که بهتره در مورد پیدایش  یک شعر در ذهنمان و یا منظوری که از تعابیر مورد استفاده در شعر ها داریم مقدمه ای بنویسیم ، اما به نظر من شاعر و یا نویسنده ی یک اثر کسی است که آن را میخواند و  برداشت خود را میکند، به عبارت دیگر یک اثر ادبی میتواند به تعداد خواننده هایش خالق داشته باشد چرا که اگر هرکسی با خواندن اثری فکر مستقلی در مورد آن بکند در واقع یک فکر جدید خلق کرده ، به همین دلیل من میخواهم با قرار ندادن هیچ مقدمه ای از تک تک خوانندگان بخواهم که خالق آن باشند:

قالب شعر زیر دو بیتی پیوسته است که بیت های زوج با هم هم قافیه هستند و کمتر از این قالب استفاده میشود

حر ازصفوف دشمنتان تا خدا رسید                 ماندم که از کجا به کجا می بری حسین

هرکس گدای کوی تو شد سلطنت کند           شاهانه عاشقان خودت می خری حسین

 

"سپیدار"