به هنگامی که به دریای چشمت خیره گردیدم
نیاندیشیدم این دریا
مرا در کام خود می دید...
سکوت سرد ساحل را نمی دیدم
نیاندیشیدم این امواج عصیانگر
هزاران همچو من را در درونش آشنا کرده
و بعد از یک هم آغوشی
چگونه لاشه هاشان را به ساحل ها رها کرده.
+ نوشته شده در سه شنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۱ ساعت 17:25 توسط فرزانه شفیعی
|
سلام.به وبلاگ کانون ادبی دانشگاه صنعتی قم خوش آمدید.